بزرگمرد علم و فضل فقیه، محدث و لغتشناس مشهور علامه سیوطی(رحمه الله)
او حافظ، ابوالفضل جلالالدّین عبدالرّحمن بن کمالالدّین ابیبکر بن محمّد سیوطی، معروف به علامه سیوطی دارای مذهب شافعی و از سرزمین مصر و از عالمان اهلسنت است.
-
تولد و تحصیل:
وی شب یکشنبه اول ماه رجب سال ۸۴۹ در اسیوط مصر متولد شد و از کودکی به آموختن قرآن و حدیث روی آورد. در سال ۸۶۶ اولین اثر خود را تالیف کرد. او در پی تحصیل علم به مناطق زیادی مانند شام، حجاز، یمن، هند و مغرب سفر کرد و با بزرگان و استادان زیادی حشر و نشر داشت.
-
استادان:
او نزد گروهی همچون: بلقینی، مناوی، ابوعبّاس شمّنی، محیالدّین کافیجی، حافظ قاسم بن قطلوبغا، برهان بقاعی، شمس سخاوی و دیگران درس آموخته بود، و اساتید او در اجازه و قرائت و سماع به ۱۵۰ نفر میرسیدند که نامشان را در معجم خود گرد آورده است.
-
آثار علمی:
او در احاطه نسبت به علوم و فضایل، از نوابغ عصر خود به شمار میرفت و از علوم و فنون مختلف بهره داشت.
میگویند تالیفات وی افزون بر پانصد جلد کتاب بوده که از رسالههای یک ورقی و دو ورقی تا کتابهای چند جلدی را شامل میشده است.
سیوطی مدّعی اجتهاد بود و در برخی از تالیفاتش خود را به عنوان نوآور قرن نهم معرّفی نموده است. داوودی شاگرد او میگوید: وی دویست هزار حدیث از حفظ بوده و آثار او را تا پانصد اثر شمردهاند. بسیاری از این آثار به چاپ رسیده و برخی از کتب ایشان در بسیاری از دانشگاهها و حوزههای علمیه تدریس میگردد.
به صورت کلی سیوطی که شهرت زیادی در میان عالمان شیعه و سنی دارد و در موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، ادبیات، قرائت، تاریخ و حتی طب مهارت داشت و درباره آنها کتاب نوشت.
-
وفات:
وی سحرگاه شب جمعه ۱۹ جمادیالاوّل سال ۹۱۱ هق درگذشت و در ((حوش قوصون)) بیرون ((باب القرافه)) مصر به خاک سپرده شد.